گله

من از پارس سگهای کوچه ی خلوت گله دارم

از بزرگانی که یدک کش نام بزرگند گله دارم

از خنده ی پوسیده ی داراها گله دارم

از امثال هیچ کس که این بار هیچ نخواند گله دارم

از فقرا که نان در سفره اشان نیست و کودکان قدونیم قدشان در گوشه کنار حلبی خانه زانو بغل دارن گله دارم

ما در خاکمان بی صدا بی خون در جنگیم زنده باد جنگی که با صدا آدم میکشد